فکر می‌کنم در یکی از بزنگاه‌هایی قرار گرفته‌ام که نیاز دارم از کسی کمک بخواهم. و این زبان کمک خواستن چقدر گاهی الکن می‌شود و کمک پذیرفتن چقدر ناممکن. آن هم در وانفسایی که هر کس به نوعی دل‌مشغول گرفتاری‌ها و گره‌های شخصی‌ست. عجالتاً راحت‌ترین راه که لزوماً بهترین نیست را برگزیده‌ام. سکوت و صبر. تا به کجا؟ تا به نهایت انگار.
۰ نظر
۲۰ آذر ۹۹ ، ۰۲:۰۳